Oμαδα :Kαπνι-Stars

Παστα
Γνωστά και σαν αλίπαστα κατά την επίσημη εμπορική ονομασία τους. Πρόκειται για ψάρια που τοποθετούνται σε παχύ στρώμα αλατιού που εξασφαλίζει και τη συντήρησή τους όλη τη χρονιά.
Οι σαρδέλες και ο γαύρος παστώνονται κυρίως το καλοκαίρι ενώ οι σπάροι και οι τσιπούρες το χειμώνα που είναι πιο παχύ το κρέας τους. Τα παστά θεωρούνται τα ψάρια των φτωχών αφού είναι πιο φτηνά.
Παλιά, το πάστωμα γίνονταν από νοικοκυρές για τις ανάγκες της οικογένειας (για κατανάλωση τους χειμωνιάτικους μήνες που δεν υπήρχαν εύκολα ψάρια) και ψαράδες πάνω στα γρι-γρι. Στην πορεία, δημιουργήθηκαν τοπικές βιοτεχνίες-συνήθως, κοντά σε παραθαλάσσιες περιοχές-που ακολουθούν τον παραδοσιακό τρόπο παστώματος.
Το εμπόριο των παστών ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο στις ελληνικές αποικίες του Εύξεινου Πόντου όπου από τα παράλια έφταναν στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη και την Αθήνα παστές σαρδέλες, σκουμπριά και αυγοτάραχο.Το πάστωμα στο σπίτι είναι σχετικά εύκολη υπόθεση αφού το μόνο που χρειάζεται είναι καλό καθάρισμα από εντόσθια, κόκκαλα(για φιλέτα) και λέπια, πλύσιμο και σκούπισμα να στεγνώσουν. Στη συνέχεια, ρίξτε μια στρώση θαλασσινό χοντρό αλάτι σε ένα τάπερ, τοποθετήστε τα ψάρια διαγώνια (πιέζοντας καλά κάθε στρώση με καπάκι να φύγουν τα νερά και να πάει παντού το πάστωμα) και αφήστε τα να ψηθούν 8-10 μέρες. Μετά από αυτό το διάστημα, τινάξτε το αλάτι και επαναλάβετε τη διαδικασία με νέο. Πριν τα καταναλώσετε ξεπλύντε καλά και διατηρήστε σε ξύδι και ελαιόλαδο.
Τις περισσότερες φορές, τρώγονται ωμά συνοδεύοντας μεζέδες με ούζο ή τσίπουρο αλλά υπάρχουν και τοπικές παραλλαγες.

Μικροβιολογια τροφιμων:
Η μικροβιολογία τροφίμων είναι κλάδος της επιστήμης της βιολογίας που εξειδικεύεται στη μικροβιολογία και έχει ως αντικείμενο τους μικροοργανισμούς που αναπτύσσονται στα τρόφιμα. Κάποιοι από αυτούς τους μικροοργανισμούς είναι αυτοί που έχουν αποτέλεσμα το να χαλάσει το φαγητό, άλλοι είναι αυτοί που είναι απαραίτητοι στη δημιουργία του γιαουρτιού, της μπύρας, του ψωμιού και του κρασιού.

Μικροβιολογία Τροφίµων
Τα τρόφιµα, λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς
τους σε θρεπτικά συστατικά και της ευκολίας
µολύνσεως και ρυπάνσεώς τους, είναι πάντοτε
φορείς µικροοργανισµών.
Τα µικρόβια αυτά συµµετέχουν στις φυσικοχηµικές
και βιολογικές µεταβολές που συµβαίνουν στα
τρόφιµα. Αυτό αποτελεί και το αντικείµενο της
επιστήµης της µικροβιολογίας των τροφίµων.
Μια κατηγοριοποίηση των µικροοργανισµών, η οποία είναι
πρακτική για τα τρόφιµα, είναι :
Α. Βακτήρια
Β. Ζυµοµύκητες
Γ. Ευρωτοµύκητες
Οι µικροοργανισµοί των τροφίµων µπορεί να είναι
είτε ανεπιθύµητοι (παθογόνοι ή αλλοιoγόνοι),
είτε χρήσιµοι (ζυµώσεις, ωρίµανση)

Τα βακτήρια είναι η κυριότερη πηγή µολύνσεως και
αλλοίωσης των τροφίµων. Η συγκριτική “υπεροχή”
τους αυτή έναντι των άλλων µικροβίων οφείλεται:
z Στη µεγάλη παραλλακτικότητα των διαφόρων ειδών
τους ως προς τις απαιτήσεις σε pH, θρεπτικά
συστατικά, θερµοκρασία, ERH.
z Στη δυνατότητα σχηµατισµού ενδοσπορίων
z Στη δυνατότητα αναερόβιας ανάπτυξης
z Στην έκκριση τοξινών