Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

ΠΕΡΗΛΗΨΗ spicy girls

SPICY GIRLS

Γευστικά και αρωματικά, τα τουρσιά χρωματίζουν το τραπέζι μας νοστιμεύοντας τη Σαρακοστή αλλά και το καθημερινό μας διαιτολόγιο. Αλλοτε πικάντικα, άλλοτε γλυκόξινα, τα συναντάμε σε διάφορα μεγέθη, ολόκληρα ή ψιλοκομμένα, ακόμα και σε μαρμελάδα. Δίνουν υπέροχη γεύση στις σαλάτες και στα κρεατικά μας, αλλά τρώγονται ευχάριστα και μόνα τους.

ΤΟΥΡΣΙΑ
Τα στύπα ως λέξη προέρχεται από την αρχαία λέξη στυφά που σημαίνει το ξινό ή στυφό.Η λέξη τουρσί που χρησιμοποιείται περισσότερο στη νεοελληνική και είναι η αντίστοιχη του "στύπα" είναι τουρκικής προελεύσεως.Είναι κυρίως λαχανικά που υπέστησαν μία διαδικασία γαλακτικής όπως λέγεται ζύμωσης για λόγους συντήρησης και φυσικά γεύσης.Είναι αναπόσπαστο  κεφάλαιο της ποντιακής κουζίνας,το συναντάμε σε όλες τις περιοχές του Πόντου και το κατανάλωναν σχεδόν καθημερινά.Η εποχή της παρασκευής των τουρσιών είναι τέλη του καλοκαιριού-αρχές φθινοπώρου που υπάρχει και αφθονία λαχανικών.Κύρια είδη που στυποποιούνται είναι οι μελιτζάνες,τα άσπρα λάχανα,τα φασολάκια,οι άγουρες ντομάτες,τα αγγουράκια,τα πιρπιρίμια-γλιστρίδες,πιπεριές κ.α.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΣΙΟΥ
Η τέχνη των τουρσιών ήρθε στη Ρωσία από την Κίνα, μέσω των Τατάρων Μογγόλων  τον 13ο αιώνα. Σήμερα το τουρσί  από αγγούρια έχει καταλάβει περίοπτη θέση στη ρωσική γαστρονομική κουλτούρα, δίπλα μάλιστα στη θέση της βότκας. Και τα δύο αυτά  συμπληρωματικά συνιστούν το τέλειο ορεκτικό  στην μακράς διάρκειας μεζεδοκατάσταση,  κατά το λεγόμενο στάδιο της ζακούσκας στο ρωσικό δείπνο. Τα τουρσιά επίσης είναι το βασικό συμπλήρωμα  πολλών παραδοσιακών πιάτων στη ρώσικη κουζίνα, όπως στο περίφημο μοσχάρι Στρογγανόφ.
Και αυτό που είναι τα τουρσιά για  αρχή στο ρωσικό δείπνο, είναι και  ο χυμός από τουρσί ή αλλιώς «ρασόλ» για τις περισσότερες  ρώσικες σούπες λαχανικών, αφού είναι η βάση τους, καθώς επίσης και το λεγόμενο «πρωινό ρόφημα», το οποίο θεωρείται από πολλούς Ρώσους το καλύτερο αναλγητικό για τον πονοκέφαλο. Ακόμη, ο χυμός από τουρσί μέχρι πρόσφατα χρησιμοποιούνταν ως αποτελεσματικό τονωτικό της επιδερμίδας.
Η περίοδος της καλλιέργειας αγγουριών στη Ρωσία είναι μικρή, αλλά πολύ παραγωγική. Ιδιαίτερα κατά τις λεγόμενες «λευκές νύχτες» όπου ο ήλιος βρίσκεται στον ουρανό για είκοσι και πλέον ώρες. Αυτές είναι οι ιδανικές συνθήκες ανάπτυξης των ζαρζαβατικών. Αυτή την περίοδο του χρόνου είναι φτηνά και άφθονα διατίθενται σχεδόν παντού. Ωστόσο, ο κίνδυνος βρίσκεται στο γεγονός ότι  μετά τη συγκομιδή δεν έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής, και αυτός είναι ο λόγος που πολλοί τα αφήνουν στο χωράφι  για πολύ καιρό ή καταλήγουν να τρώγονται ωμά από τους περισσότερους. Η προφανής λύση και στις δύο περιπτώσεις είναι το τουρσί.

   Παστερίωση είναι η φυσική διεργασία κατά την οποία ένα τρόφιμο θερμαίνεται στους 72 βαθμούς , ώστε να καταστραφούν οι παθογόνοι μικροοργανισμοί και να αδρανοποιηθούν το ένζυμα που υπάρχουν. Επινοήθηκε από τον Γάλλο γιατρό Λουί Παστέρ, από τον οποίο πήρε και το όνομά της. Η παστερίωση έχει σκοπό την επιμήκυνση της χρονικής διάρκειας ζωής των τροφίμων .
Μετά την παστερίωση γίνεται η το σφράγισμα του προϊόντος και η κονσερβοποίησή του.
Η διαδικασία της παστερίωσης είναι:
* Πλένουμε και αποστειρώνουμε τα βάζα.
* Γεμίζουμε τα βάζα με το προϊόν μέχρι πάνω αφήνοντας 1,5 εκατοστό κενό.
* Αφαιρούμε τον αέρα από το προϊόν με ένα μαχαίρι.
* Καθαρίζουμε το χείλος του βάζου από τυχόν υπολείμματα.
* Γεμίζουμε μία κατσαρόλα με χλιαρό νερό
* Ανάβουμε τη φωτιά και μόλις το νερό φτάσει στους 100 βαθμούς απομακρύνουμε την κατσαρόλα απ’ την φωτιά.
* Τοποθετούμε τα βάζα στην κατσαρόλα και τη ξαναβάζουμε σε χαμηλότερη φωτιά (περίπου 85-90 βαθμούς)
* Αφήνουμε την κατσαρόλα για 15-20 λεπτά και μετά την απομακρύνουμε από τη φωτιά.
* Αφήνουμε τα βαζάκια να κρυώσουν.
 Το αλάτι δεν καταστρέφει τα μικρόβια αλλά αποτρέπει την εμφάνισή τους. Έτσι δημιουργήθηκαν τα αλίπαστα.
Το πάστωμα είναι μία από της παλαιότερες μεθόδους συντήρησης τροφίμων.
* Αρχικά αποκεφαλίζουμε και εκσπλαχνίζουμε τα ψάρια.
* Αφαιρούμε όλα τα αιμοφόρα αγγεία και τους θρόμβους.
* Τεμαχίζουμε το ψάρι όπως εμείς θέλουμε.
* Απλώνουμε ένα λεπτό στρώμα αλατιού στο κάτω μέρος του δοχείου.
* Τοποθετούμε ένα στρώμα ψαριών στο δοχείο και καλύπτουμε με αλάτι.
* Τα ψάρια πρέπει να μείνουν καλά εμποτισμένα σε αλάτι για 12-15 ημέρες.
* Όταν τα ψάρια έχουν γίνει, ξεπλένουμε με λίγο νερό για να φύγει η περίσσεια αλατιού.
* Η τελική ξήρανση μπορεί να γίνει είτε από το ηλιακό φως είτε με τεχνητή θερμότητα.
   Αυτά είναι μερικά από τα ψάρια που μπορούν να παστωθούν:

Σαρδέλες:  καταναλώνονται την ίδια μέρα του παστώματος με την γνωστή τεχνική φυσαρμόνικα . Ιδιαίτερα δημοφιλείς είναι και οι μικρές σαρδέλες (παπαλίνα)  .
Κολιός:   έδεναν ανά δυο τους κολιούς, τους βύθιζαν στο αλάτι 10 ώρες, στη συνέχεια, στο θαλασσινό νερό άλλες 10 ώρες και μετά στον ήλιο να ξεραθούν. Πριν την κατανάλωση θέλουν καψάλιασμα να φύγει η πέτσα
Γαύρος: το εθνικό φαγητό των Ποντίων που τον πάστωναν με φύλλα δάφνης, λεμονόφλουδες και αλάτι.
Λακέρδα: φιλέτα παλαμίδας που παστώνονται 3 μέρες σε χοντρό αλάτι ή θαλασσινό νερό
Μπακαλιάρος Η τέχνη είναι στο ξαρμύρισμα αφού χρειάζεται 24 ώρες σε νερό με το δέρμα προς τα πάνω και αλλαγή κάθε 6 ώρες. Εκτός από τον εθνικό μπακαλιάρο σκορδαλιά, γίνεται γιαχνί, με αγριόχορτα και σπανάκι στα χωριά της Πελοποννήσου
Σπάροι: παστώνονται και μετά 10-12 μέρες, τους βγάζουν από το καλάθι, τους πλένουν και τους κρεμούν ανάποδα. Όταν στεγνώνουν αφαιρούν την πέτσα και τους διατηρούν σε ελαιόλαδο και λεμόνι.

RAD 33

περίληψη kapni-stars

Περίληψη καπνι_stars

     ΛΙΑΣΤΗ ΝΤΟΜΑΤΑ


Ορισμένες τροφές, που τις θεωρούμε απόλυτα γκουρμέ σήμερα, συχνά ακριβές, είναι τροφές που έφτιαχναν οι παλιοί, όταν δεν είχαν τρόπο άλλο συντήρησης (παστά ψάρια και κρέατα, λιαστές ντομάτες κλπ). Τα τελευταία χρόνια, η λιαστή ντομάτα έχει γίνει μόδα σε πολλά πιάτα, τόσο για τη νοστιμιά της, αλλά και για την πάρα πολύ μεγάλη περιεκτικότητά της σε λυκοπένιο, αιτία που την συμπεριλαμβάνει στις υγιεινότερες μεσογειακές τροφές. (Το λυκοπένιο είναι ένα εξαιρετικό αντιοξειδωτικό που έχει τη δυνατότητα να προάγει πιο νεανική και πιο λαμπερή επιδερμίδα.
  • Προστατεύει το δέρμα από τη φωτογήρανση και τη ζημιά που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες.
  • Έχει επίσης φωτο-προστατευτική δράση κατά του κοκκινίσματος του δέρματος από την ζημιά που προκαλεί η UV ακτινοβολία.
  • Μεταξύ άλλων ιδιοτήτων βοηθά στη μείωση των ρυτίδων και των κηλίδων του δέρματος.
  • Βελτιώνει σημαντικά την πυκνότητα και το πάχος του δέρματος και προάγει την παραγωγή κολλαγόνου των ανώτερων στρωμάτων του δέρματος το οποίο δίνει στο δέρμα τη δομή του.
  • Διαθέτει αντιβακτηριδιακές και αντιμυκητιασικές ιδιότητες και μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των φλεγμονών, των ούλων και στην καταπολέμηση των λοιμώξεων από Candida albicans.)
Οι παλιοί λοιπόν, που δεν είχαν τρόπο να συντηρήσουν σε κατάψυξη ντομάτες, τις ξέραιναν στον ήλιο, αφαιρώντας συχνά όλα τα υγρά τους, έτσι ώστε να συντηρηθούν στην αποθήκη και όχι σε βαζάκια απαραίτητα. Τα απολύτως ξερά ντοματάκια, τα πέρναγαν σε κλωστή και όταν ήθελαν να τα χρησιμοποιήσουν, τα μούλιαζαν σε ζεστό νερό. Σήμερα, βλέπουμε στις μεγάλες αγορές ή σε νησιά να πωλούνται με τέτοιο τρόπο ή σε βαζάκια.

 Καπνιστα

 Τα καπνιστά τρόφιμα αποτελούν σήμερα ολοένα και πιο συχνή επιλογή από τους καταναλωτές. Ιδιαιτέρως πιο άπαχα, όπως αλλαντικά από κοτόπουλο ή γαλοπούλα, που δεν έχουν ιδιαίτερα έντονη γεύση, όταν είναι καπνιστά είναι πιο ελκυστικά χωρίς μάλιστα να προσδίδουν περισσότερες θερμίδες. Ωστόσο, γενικότερα τα καπνιστά τρόφιμα υφίστανται μια συγκεκριμένη επεξεργασία η οποία έχει ως αποτέλεσμα την παρουσία  συστατικών, όπως τα θειούχα και θειικά άλατα και τα νιτρώδη και νιτρικά, καθώς επίσης και αλάτι ή νάτριο, Τα συγκεκριμένα συστατικά πέρα από έντονη γεύση δίνουν στο τρόφιμο, ιδιαιτέρως στο κρέας, ζωηρό κόκκινο χρώμα.. Ιδιαιτέρως τα νιτρώδη - νιτρικά αποτελούν ένα ζήτημα που έχει κατά καιρούς απασχολήσει την επιστημονική κοινότητα λόγω των αρνητικών επιδράσεών τους στην υγεία, καθώς σχετίζονται με αυξημένη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του στομάχου.  Όταν μάλιστα συνδυαστούν με ορισμένες αμίνες που μπορεί να υπάρχουν στα τρόφιμα ή στον πεπτικό σωλήνα σχηματίζουν νιτροζαμίνες που είναι καρκινογόνες. Σε χώρες που καταναλώνονται πολλά καπνιστά (Ιαπωνία, Ισλανδία, ανατολική Ευρώπη) υπάρχει μεγάλη συχνότητα στον καρκίνο του στομάχου. Για το λόγο αυτό υπάρχουν συγκεκριμένα όρια και ποσότητες σε νιτρώδη που θεωρούνται αποδεκτά από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Έτσι η αποδεκτή ποσότητα νιτρικών που μπορεί κανείς να παίρνει από τις τροφές δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 300 mg ανά ημέρα.
 Σιγουρα και η αυξημένη περιεκτικότητα σε νάτριο είναι κάτι που θα πρέπει να επισημανθεί, καθώς σχετίζεται με αυξημένη πίεση και προβλήματα που αφορούν την καρδιά και τα αγγεία, τα νεφρά κ.α.


Παστα
Γνωστά και σαν αλίπαστα κατά την επίσημη εμπορική ονομασία τους. Πρόκειται για ψάρια που τοποθετούνται σε παχύ στρώμα αλατιού που εξασφαλίζει και τη συντήρησή τους όλη τη χρονιά.

Οι σαρδέλες και ο γαύρος παστώνονται κυρίως το καλοκαίρι ενώ οι σπάροι και οι τσιπούρες το χειμώνα που είναι πιο παχύ το κρέας τους. Τα παστά θεωρούνται τα ψάρια των φτωχών αφού είναι πιο φτηνά.

Παλιά, το πάστωμα γίνονταν από νοικοκυρές για τις ανάγκες της οικογένειας (για κατανάλωση τους χειμωνιάτικους μήνες που δεν υπήρχαν εύκολα ψάρια) και ψαράδες πάνω στα γρι-γρι. Στην πορεία, δημιουργήθηκαν τοπικές βιοτεχνίες-συνήθως, κοντά σε παραθαλάσσιες περιοχές-που ακολουθούν τον παραδοσιακό τρόπο παστώματος.
Το εμπόριο των παστών ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο στις ελληνικές αποικίες του Εύξεινου Πόντου όπου από τα παράλια έφταναν στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη και την Αθήνα παστές σαρδέλες, σκουμπριά και αυγοτάραχο.Το πάστωμα στο σπίτι είναι σχετικά εύκολη υπόθεση αφού το μόνο που χρειάζεται είναι καλό καθάρισμα από εντόσθια, κόκκαλα(για φιλέτα) και λέπια, πλύσιμο και σκούπισμα να στεγνώσουν. Στη συνέχεια, ρίξτε μια στρώση θαλασσινό χοντρό αλάτι σε ένα τάπερ, τοποθετήστε τα ψάρια διαγώνια (πιέζοντας καλά κάθε στρώση με καπάκι να φύγουν τα νερά και να πάει παντού το πάστωμα) και αφήστε τα να ψηθούν 8-10 μέρες. Μετά από αυτό το διάστημα, τινάξτε το αλάτι και επαναλάβετε τη διαδικασία με νέο. Πριν τα καταναλώσετε ξεπλύντε καλά και διατηρήστε σε ξύδι και ελαιόλαδο.
Τις περισσότερες φορές, τρώγονται ωμά συνοδεύοντας μεζέδες με ούζο ή τσίπουρο αλλά υπάρχουν και τοπικές παραλλαγες.


Μικροβιολογια τροφιμων:

Η 
μικροβιολογία τροφίμων είναι κλάδος της επιστήμης της βιολογίας που εξειδικεύεται στη μικροβιολογία και έχει ως αντικείμενο τους μικροοργανισμούς που αναπτύσσονται στα τρόφιμα. Κάποιοι από αυτούς τους μικροοργανισμούς είναι αυτοί που έχουν αποτέλεσμα το να χαλάσει το φαγητό, άλλοι είναι αυτοί που είναι απαραίτητοι στη δημιουργία του γιαουρτιού, της μπύρας, του ψωμιού και του κρασιού.

Μικροβιολογία Τροφίµων

Τα τρόφιµα, λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς
τους σε θρεπτικά συστατικά και της ευκολίας
µολύνσεως και ρυπάνσεώς τους, είναι πάντοτε
φορείς µικροοργανισµών.
Τα µικρόβια αυτά συµµετέχουν στις φυσικοχηµικές
και βιολογικές µεταβολές που συµβαίνουν στα
τρόφιµα. Αυτό αποτελεί και το αντικείµενο της
επιστήµης της µικροβιολογίας των τροφίµων.
Μια κατηγοριοποίηση των µικροοργανισµών, η οποία είναι
πρακτική για τα τρόφιµα, είναι :
Α. Βακτήρια
Β. Ζυµοµύκητες
Γ. Ευρωτοµύκητες
Οι µικροοργανισµοί των τροφίµων µπορεί να είναι
είτε ανεπιθύµητοι (παθογόνοι ή αλλοιoγόνοι),
είτε χρήσιµοι (ζυµώσεις, ωρίµανση)

Τα βακτήρια είναι η κυριότερη πηγή µολύνσεως και

αλλοίωσης των τροφίµων. Η συγκριτική “υπεροχή”
τους αυτή έναντι των άλλων µικροβίων οφείλεται:
z Στη µεγάλη παραλλακτικότητα των διαφόρων ειδών
τους ως προς τις απαιτήσεις σε pH, θρεπτικά
συστατικά, θερµοκρασία, ERH.
z Στη δυνατότητα σχηµατισµού ενδοσπορίων
z Στη δυνατότητα αναερόβιας ανάπτυξης
z Στην έκκριση τοξινών

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Καπνιστα
 Τα καπνιστά τρόφιμα αποτελούν σήμερα ολοένα και πιο συχνή επιλογή από τους καταναλωτές. Ιδιαιτέρως πιο άπαχα, όπως αλλαντικά από κοτόπουλο ή γαλοπούλα, που δεν έχουν ιδιαίτερα έντονη γεύση, όταν είναι καπνιστά είναι πιο ελκυστικά χωρίς μάλιστα να προσδίδουν περισσότερες θερμίδες. Ωστόσο, γενικότερα τα καπνιστά τρόφιμα υφίστανται μια συγκεκριμένη επεξεργασία η οποία έχει ως αποτέλεσμα την παρουσία  συστατικών, όπως τα θειούχα και θειικά άλατα και τα νιτρώδη και νιτρικά, καθώς επίσης και αλάτι ή νάτριο, Τα συγκεκριμένα συστατικά πέρα από έντονη γεύση δίνουν στο τρόφιμο, ιδιαιτέρως στο κρέας, ζωηρό κόκκινο χρώμα.. Ιδιαιτέρως τα νιτρώδη - νιτρικά αποτελούν ένα ζήτημα που έχει κατά καιρούς απασχολήσει την επιστημονική κοινότητα λόγω των αρνητικών επιδράσεών τους στην υγεία, καθώς σχετίζονται με αυξημένη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του στομάχου.  Όταν μάλιστα συνδυαστούν με ορισμένες αμίνες που μπορεί να υπάρχουν στα τρόφιμα ή στον πεπτικό σωλήνα σχηματίζουν νιτροζαμίνες που είναι καρκινογόνες. Σε χώρες που καταναλώνονται πολλά καπνιστά (Ιαπωνία, Ισλανδία, ανατολική Ευρώπη) υπάρχει μεγάλη συχνότητα στον καρκίνο του στομάχου. Για το λόγο αυτό υπάρχουν συγκεκριμένα όρια και ποσότητες σε νιτρώδη που θεωρούνται αποδεκτά από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Έτσι η αποδεκτή ποσότητα νιτρικών που μπορεί κανείς να παίρνει από τις τροφές δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 300 mg ανά ημέρα.
 Σιγουρα και η αυξημένη περιεκτικότητα σε νάτριο είναι κάτι που θα πρέπει να επισημανθεί, καθώς σχετίζεται με αυξημένη πίεση και προβλήματα που αφορούν την καρδιά και τα αγγεία, τα νεφρά κ.α.


Γεωργια : Kαπνι- Stars

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Λιαστή Ντομάτα


                                        ΛΙΑΣΤΗ ΝΤΟΜΑΤΑ


Ορισμένες τροφές, που τις θεωρούμε απόλυτα γκουρμέ σήμερα, συχνά ακριβές, είναι τροφές που έφτιαχναν οι παλιοί, όταν δεν είχαν τρόπο άλλο συντήρησης (παστά ψάρια και κρέατα, λιαστές ντομάτες κλπ). Τα τελευταία χρόνια, η λιαστή ντομάτα έχει γίνει μόδα σε πολλά πιάτα, τόσο για τη νοστιμιά της, αλλά και για την πάρα πολύ μεγάλη περιεκτικότητά της σε λυκοπένιο, αιτία που την συμπεριλαμβάνει στις υγιεινότερες μεσογειακές τροφές. (Το λυκοπένιο είναι ένα εξαιρετικό αντιοξειδωτικό που έχει τη δυνατότητα να προάγει πιο νεανική και πιο λαμπερή επιδερμίδα.
  • Προστατεύει το δέρμα από τη φωτογήρανση και τη ζημιά που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες.
  • Έχει επίσης φωτο-προστατευτική δράση κατά του κοκκινίσματος του δέρματος από την ζημιά που προκαλεί η UV ακτινοβολία.
  • Μεταξύ άλλων ιδιοτήτων βοηθά στη μείωση των ρυτίδων και των κηλίδων του δέρματος.
  • Βελτιώνει σημαντικά την πυκνότητα και το πάχος του δέρματος και προάγει την παραγωγή κολλαγόνου των ανώτερων στρωμάτων του δέρματος το οποίο δίνει στο δέρμα τη δομή του.
  • Διαθέτει αντιβακτηριδιακές και αντιμυκητιασικές ιδιότητες και μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των φλεγμονών, των ούλων και στην καταπολέμηση των λοιμώξεων από Candida albicans.)
Οι παλιοί λοιπόν, που δεν είχαν τρόπο να συντηρήσουν σε κατάψυξη ντομάτες, τις ξέραιναν στον ήλιο, αφαιρώντας συχνά όλα τα υγρά τους, έτσι ώστε να συντηρηθούν στην αποθήκη και όχι σε βαζάκια απαραίτητα. Τα απολύτως ξερά ντοματάκια, τα πέρναγαν σε κλωστή και όταν ήθελαν να τα χρησιμοποιήσουν, τα μούλιαζαν σε ζεστό νερό. Σήμερα, βλέπουμε στις μεγάλες αγορές ή σε νησιά να πωλούνται με τέτοιο τρόπο ή σε βαζάκια.

Παρασκευή
Διαλέξτε ώριμες ,αλλά σφιχτές ντομάτες με όσο το δυνατόν περισσότερη σάρκα και λιγότερους σπόρους. Ιδανικές είναι οι San Marzano,που δυστυχώς είναι μάλλον δύσκολο να τις βρείτε στην Ελλάδα. Μπορείτε όμως να χρησιμοποιήσετε τις Ρομα και σαφώς να τις προτιμήσετε απο τις απλές στρόγγυλες ντομάτες. Οσον αφορά την ποσότητα 1 ΚΙΛΟ ΝΤΟΜΑΤΑΣ ΔΙΝΕΙ ΠΕΡΙΠΟΥ 100 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ ΑΠΟΞΗΡΑΜΕΝΕΣ. Πλύνετε καλά τις ντομάτες,κόψτε τες στα 2 κατα μήκος,αφαιρέστε τους σπόρους και αφήστε τες να στραγγίσουν σε ένα τρυπητό για τουλάχιστον 2 ώρες. Τοποθετήστε τες επάνω σε μία σχάρα,πασπαλίστε τες με χοντρό αλάτι(ΜΗΝ ΤΙΣ ΠΑΣΤΩΣΕΤΕ) και βάλτε τες στον ήλιο.
Για να αποφύγετε τα έντομα,σκεπάστε τες με ένα τούλι αλλά να μην έρχεται σε επαφή με τις ντομάτες. Αφήστε τες στον ήλιο όλη μέρα,αλλά την νύχτα μαζέψτε τες στο σπίτι έτσι ώστε να μην έρθουν σε επαφή με την νυχτερινή δροσιά.
Με καθημερινή έκθεση για 7-8 ώρες,μέσα σε 5 μέρες θα είναι έτοιμες,αφυδατωμένες. Προσέξτε όμως αν δεν ξεραθούν καλά υπάρχει κίνδυνος να μουχλιάσουν,πριν καν τελειώσει η διαδικασία. Αν ξεραθούν υπερβολικά από την άλλη,θα είναι πολύ σκληρές και θα θέλουν μούλιασμα σε νερό πριν χρησιμοποιηθούν. Αν δεν τις ξεράνετε πολύ, για να αποφύγετε τον κίνδυνο να μουχλιάσουν βάλτε τες σε βαζάκια με λάδι,σκόρδο,ξύδι και μπαχαρικά της αρεσκείας σας. Για να τις συντηρήσετε αν είναι αρκετά αποξηραμένες,τις βάζετε σε ένα σακουλάκι και στο ψυγείο.

Μάρκος (Καπνι-Σταρς)

Παστά - Αλίπαστα

ΓΓ
ΑΛΑΤΙ-ΑΛΙΠΑΣΤΑ

Tο πάστωμα των ψαριών……………......

Το πάστωμα, είναι μία από τις παλαιότερες μεθόδους συντήρησης τροφίμων. Θα έλεγε δε κανείς πως είναι μια τέχνη, μια επιστήμη.


ΠΡΟΣΟΧΗ
1. Η ποιότητα των ψαριών που θα παστωθούν πρέπει να είναι άριστης ποιότητας. Λέγοντας άριστης φυσικά, δεν εννοούμε τα ακριβά ψάρια, αλλά τα φρέσκα.
2.Η καθαριότητα σε όλη τη διαδικασία. Το νερό που χρησιμοποιείτε πρέπει να είναι καθαρό. Όλα τα υπολλείματα πρέπει να απομακρύνονται άμεσα από τον πάγκο μας και ό, τι έρχεται σε επαφή με το ψάρι (μαχαίρια, ταψιά κ.λ.π.) πρέπει να διατηρούνται πάντα καθαρά.

ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Ένα καθαρό μαχαίρι.
Αλάτι: Η ποσότητα ποικίλλει ανάλογα με τις συνθήκες, αλλά το σύνηθες ποσοστό είναι περίπου 1
 κιλό αλατιού για 5 κιλά ακατέργαστου ψαριού.
Καθαρά δοχεία για το πλύσιμο των ψαριών.
Καθαρές, επίπεδες επιφάνειες εργασίας..

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Α. Προετοιμασία των ψαριών.
Β. Αλάτισμα.
Γ. Πλύσιμο και στέγνωμα για να αφαιρεθεί το υπερβολικό αλάτι.
Δ. Ξήρανση στον αέρα.


ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ - ΠΑΣΤΕΡΙΩΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΣΗ (ΕΝΘΕΤΟ)

Η παστερίωση και η αποστείρωση των τροφίμων είναι φυσικές διεργασίες στις οποίες το τρόφιμο θερμαίνεται σε επαρκώς υψηλή θερμοκρασία και για επαρκές χρονικό διάστημα ώστε να καταστραφούν οι μικροοργανισμοί και να αδρανοποιηθούν τα ένζυμα που ενυπάρχουν. Κατά τη διάρκεια όμως αυτών των διεργασιών εξελίσσονται ταχύτερα μεταβολές στα χημικά συστατικά και στα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά των τροφίμων, λόγω της υψηλής θερμοκρασίας. Οι μεταβολές αυτές προκαλούν υποβάθμιση της ποιότητας του τροφίμου. Έτσι, οι τεχνολογικές εξελίξεις στις θερμικές κατεργασίες συντήρησης στοχεύουν στην παραγωγή ασφαλούς τροφίμου, με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, και παράλληλα στον περιορισμό της ποιοτικής υποβάθμισης που προκαλείται από τη θέρμανση. Η διαφοροποίηση παστερίωσης και αποστείρωσης συνοψίζεται στα ακόλουθα βασικά χαρακτηριστικά: Η παστερίωση είναι ήπια θερμική κατεργασία που στοχεύει στην καταστροφή μέρους των μικροοργανισμών (συχνά των παθογόνων) που υπάρχουν στο τρόφιμο, και επομένως η περαιτέρω επεξεργασία και οι συνθήκες αποθήκευσης πρέπει να ελαχιστοποιούν την μικροβιακή ανάπτυξη.
Η αποστείρωση είναι θερμική κατεργασία που στοχεύει στην καταστροφή όλων των μικροοργανισμών και των σπορίων τους που υπάρχουν στο τρόφιμο. Στην πραγματικότητα δεν επιδιώκεται η πλήρης καταστροφή, αλλά η μείωση σε προκαθορισμένο όριο, ώστε να μειωθεί αντίστοιχα και η πιθανότητα ανάπτυξης στις συνήθεις συνθήκες αποθήκευσης. Τα τρόφιμα μπορούν να παστεριωθούν ή αποστειρωθούν είτε συσκευασμένα (κονσερβοποίηση), είτε προ της συσκευασίας τους, οπότε η συσκευασία που ακολουθεί γίνεται σε ασηπτικές συνθήκες ώστε να αποφευχθεί η επαναμόλυνση τους (ασηπτική διεργασία). Και στις δύο περιπτώσεις ο υπολογισμός των κρίσιμων παραμέτρων της διεργασίας – θερμοκρασίας και χρόνου – στηρίζεται στα κινητικά δεδομένα για τη θερμική θανάτωση των μικροοργανισμών (ή ενζύμων) που υπάρχουν στο τρόφιμο και στο ρυθμό διείσδυσης της θερμότητας στο τρόφιμο.

Γιάννης Παστουρμάδες
Oμαδα :Kαπνι-Stars

Παστα
Γνωστά και σαν αλίπαστα κατά την επίσημη εμπορική ονομασία τους. Πρόκειται για ψάρια που τοποθετούνται σε παχύ στρώμα αλατιού που εξασφαλίζει και τη συντήρησή τους όλη τη χρονιά.
Οι σαρδέλες και ο γαύρος παστώνονται κυρίως το καλοκαίρι ενώ οι σπάροι και οι τσιπούρες το χειμώνα που είναι πιο παχύ το κρέας τους. Τα παστά θεωρούνται τα ψάρια των φτωχών αφού είναι πιο φτηνά.
Παλιά, το πάστωμα γίνονταν από νοικοκυρές για τις ανάγκες της οικογένειας (για κατανάλωση τους χειμωνιάτικους μήνες που δεν υπήρχαν εύκολα ψάρια) και ψαράδες πάνω στα γρι-γρι. Στην πορεία, δημιουργήθηκαν τοπικές βιοτεχνίες-συνήθως, κοντά σε παραθαλάσσιες περιοχές-που ακολουθούν τον παραδοσιακό τρόπο παστώματος.
Το εμπόριο των παστών ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο στις ελληνικές αποικίες του Εύξεινου Πόντου όπου από τα παράλια έφταναν στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη και την Αθήνα παστές σαρδέλες, σκουμπριά και αυγοτάραχο.Το πάστωμα στο σπίτι είναι σχετικά εύκολη υπόθεση αφού το μόνο που χρειάζεται είναι καλό καθάρισμα από εντόσθια, κόκκαλα(για φιλέτα) και λέπια, πλύσιμο και σκούπισμα να στεγνώσουν. Στη συνέχεια, ρίξτε μια στρώση θαλασσινό χοντρό αλάτι σε ένα τάπερ, τοποθετήστε τα ψάρια διαγώνια (πιέζοντας καλά κάθε στρώση με καπάκι να φύγουν τα νερά και να πάει παντού το πάστωμα) και αφήστε τα να ψηθούν 8-10 μέρες. Μετά από αυτό το διάστημα, τινάξτε το αλάτι και επαναλάβετε τη διαδικασία με νέο. Πριν τα καταναλώσετε ξεπλύντε καλά και διατηρήστε σε ξύδι και ελαιόλαδο.
Τις περισσότερες φορές, τρώγονται ωμά συνοδεύοντας μεζέδες με ούζο ή τσίπουρο αλλά υπάρχουν και τοπικές παραλλαγες.

Μικροβιολογια τροφιμων:
Η μικροβιολογία τροφίμων είναι κλάδος της επιστήμης της βιολογίας που εξειδικεύεται στη μικροβιολογία και έχει ως αντικείμενο τους μικροοργανισμούς που αναπτύσσονται στα τρόφιμα. Κάποιοι από αυτούς τους μικροοργανισμούς είναι αυτοί που έχουν αποτέλεσμα το να χαλάσει το φαγητό, άλλοι είναι αυτοί που είναι απαραίτητοι στη δημιουργία του γιαουρτιού, της μπύρας, του ψωμιού και του κρασιού.

Μικροβιολογία Τροφίµων
Τα τρόφιµα, λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς
τους σε θρεπτικά συστατικά και της ευκολίας
µολύνσεως και ρυπάνσεώς τους, είναι πάντοτε
φορείς µικροοργανισµών.
Τα µικρόβια αυτά συµµετέχουν στις φυσικοχηµικές
και βιολογικές µεταβολές που συµβαίνουν στα
τρόφιµα. Αυτό αποτελεί και το αντικείµενο της
επιστήµης της µικροβιολογίας των τροφίµων.
Μια κατηγοριοποίηση των µικροοργανισµών, η οποία είναι
πρακτική για τα τρόφιµα, είναι :
Α. Βακτήρια
Β. Ζυµοµύκητες
Γ. Ευρωτοµύκητες
Οι µικροοργανισµοί των τροφίµων µπορεί να είναι
είτε ανεπιθύµητοι (παθογόνοι ή αλλοιoγόνοι),
είτε χρήσιµοι (ζυµώσεις, ωρίµανση)

Τα βακτήρια είναι η κυριότερη πηγή µολύνσεως και
αλλοίωσης των τροφίµων. Η συγκριτική “υπεροχή”
τους αυτή έναντι των άλλων µικροβίων οφείλεται:
z Στη µεγάλη παραλλακτικότητα των διαφόρων ειδών
τους ως προς τις απαιτήσεις σε pH, θρεπτικά
συστατικά, θερµοκρασία, ERH.
z Στη δυνατότητα σχηµατισµού ενδοσπορίων
z Στη δυνατότητα αναερόβιας ανάπτυξης
z Στην έκκριση τοξινών